Διαχείριση Απορριμμάτων: Η ουσιαστική παρέμβαση Σταματόπουλου για το κόστος και τα αδιέξοδα στην Πελοπόννησο
Σε μια τεκμηριωμένη παρέμβαση που έθεσε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων προχώρησε ο δήμαρχος Σικυωνίων, Σπύρος Σταματόπουλος, από το βήμα του 2ου Φόρουμ για την Αυτοδιοίκηση στον Μυστρά. Συμμετέχοντας στη θεματική για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, ο κ. Σταματόπουλος ανέλυσε με ρεαλισμό τα δεδομένα του τρέχοντος μοντέλου στην Πελοπόννησο, αναδεικνύοντας τις οικονομικές και περιβαλλοντικές του αστοχίες.
Κεντρικός άξονας της τοποθέτησής του ήταν η διαπίστωση πως τα απορρίμματα έχουν μετατραπεί από κοινωνικό ζήτημα σε ένα αμιγώς «οικονομικό αγαθό», το οποίο όμως λειτουργεί σε συνθήκες μονοπωλίου.
Ο δήμαρχος Σικυωνίων επεσήμανε τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την Αυτοδιοίκηση από τη σύμβαση που δεσμεύει τους Δήμους σε υψηλά κόστη, ανεξάρτητα από την πραγματική παραγωγή ή την επιτυχία της ανακύκλωσης.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στα απογοητευτικά ποσοστά της ανακύκλωσης. Όπως τόνισε, ενώ ο ευρωπαϊκός στόχος επιτάσσει την ταφή μόλις του 10% των αποβλήτων, στην Πελοπόννησο η πραγματικότητα είναι αντιστρόφως ανάλογη. Αυτό, όπως επεσήμανε, οδηγεί στο παράδοξο οι πολίτες να επιβαρύνονται πολλαπλά: πληρώνουν για την αποκομιδή, πληρώνουν μέσω των προϊόντων για την ανακύκλωση, αλλά τελικά επωμίζονται και το «τέλος ταφής» και το υψηλό κόστος διαχείρισης (gate fee), με το συνολικό κόστος να αγγίζει πλέον δυσθεώρητα ύψη ανά τόνο.
Ο Σπύρος Σταματόπουλος υπογράμμισε πως η αδυναμία υλοποίησης τοπικών σχεδίων διαχείρισης και η υποστελέχωση των δημοτικών υπηρεσιών οδήγησαν σε κεντρικές επιλογές που, αντί να λύνουν το
πρόβλημα, δημιούργησαν «νόμιμες χωματερές» υψηλού οικονομικού και περιβαλλοντικού κόστους.
Στη δευτερολογία του, ζήτησε με έμφαση διαφάνεια και δημοσιοποίηση των στοιχείων για το πού ακριβώς κατέληξαν τα χρήματα των δημοτών και τα απορρίμματα τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του για τη λύση της καύσης/ενεργειακής αξιοποίησης, θέτοντας ερωτήματα για την ενεργειακή και οικονομική βιωσιμότητα μιας τέτοιας προοπτικής, δεδομένης της ποιότητας του υπολείμματος.
Η τοποθέτησή του κατέληξε στη μοναδική ρεαλιστική και πραγματικά αειφορική λύση: Τη στροφή σε ένα μοντέλο με έμφαση στη διαλογή στην πηγή και την πραγματική ανακύκλωση.
